ŁKS ŁOCHÓW - strona nieoficjalna

Weekend bez strzelonego gola jest stracony?

Bez przesady. Od dziecka uwielbiałem grać w ataku. Później moja rola się zmieniała z różnych powodów, byłem cofany. Najpierw na skrzydło, później na bok obrony. Przez kilka lat nie miałem sytuacji pod bramką rywala. Teraz cieszę się, że wróciłem na swoje miejsce na boisku. Nie jest jednak tak, że kiedy dostaję piłkę to od razu chcę strzelać na bramkę przeciwnika. Potrafię się cieszyć z goli kolegów. Przecież to oni mi wypracowują większość sytuacji.

Po sezonie 2016-17 otrzymałeś z rąk trenera złotego buta. Co prawda wyglądał bardzo prowizorycznie, ale zawsze nagroda to nagroda. Zajmuje szczególne miejsce na półce?

Pewnie, że tak! Rzadko zdarza się, aby zawodnik w ciągu sezonu strzelił ponad 30 goli. Mi się to udało i jestem bardzo szczęśliwy. Ten wynik nie jest tylko moją zasługą. Ktoś mi musiał podać. Chłopaki nawet śmiali się, że piłka się ode mnie odbijała i wpadała do bramki. To był dla mnie rok jak z bajki. Poprzeczkę zawiesiłem sobie wysoko. Rok temu po rundzie jesiennej miałem 16 bramek, teraz mam o jedną więcej.

Twoje statystyki robią wrażenie nie tylko na lokalnej społeczności, ale również na trenerach innych drużyn. Często dostajesz tzw. plastra na mecz.

Na pewno pierwszy rok w nowej lidze był łatwiejszy. Teraz wszyscy mnie znają, wiedzą na co mnie stać. Wielokrotnie schodzę z boiska z siniakami, rywale podwajają krycie. Trudno, jakoś trzeba sobie z tym radzić.

Na ulicach Łochowa jesteś rozpoznawalny?

Spokojnie, gram na siódmym poziomie rozgrywkowym w Polsce, więc do rozdawania autografów droga daleka. W Łochowie mieszkam od urodzenia i dlatego ludzie mnie znają. Wątpię, aby gole jakoś zwiększyły moją popularność.

• Komentarzy [0]
• czytano: [319]
• DO